نسبت های فعالیت آنزیم آرژیناز به فاکتورهای بیوشیمیایی سرم بیماران همودیالیزی قبل و بعد از دیالیز به عنوان شاخص های بالینی جدید

مقدمه: یافتن شاخص های پیش آگهی دهنده می تواند در جهت تشخیص سریع­تر و تصمیم گیری بهتر در روند درمان بیماران همودیالیزی، پزشک را یاری دهد. در این پژوهش، به عنوان یک پیشنهاد جدید، نسبت­های فعالیت آنزیم آرژیناز سرمی به سایر فاکتورهای بیوشیمیایی سرم بیماران همودیالیزی قبل و بعد از دیالیز و افراد سالم بررسی و مقایسه گردیده و در نهایت به­­عنوان شاخص­های بالینی جدید در تشخیص میزان پیشرفت بیماری و همچنین بررسی روند درمان اندازه­گیری و مقایسه گردیده است. مواد و روش­ها: این پژوهش بر روی 286 نمونه سرم خون انسان انجام شد. 206 نمونه سرم متعلق به بیماران همودیالیزی (103 نمونه قبل و 103 نمونه بعد از دیالیز) و 80 نمونه متعلق به افراد سالم بود. فعالیت آرژیناز به روش اوره، ازت اوره خون به روش اوره­آز، اسید­اوریک به روش اصلاح شده فولین، کراتینین به روش ژافه و پروتئین تام به روش بیوره اندازه گیری شد. نتایج: فعالیت آرژیناز سرم بین بیماران همودیالیزی قبل از دیالیز و بعد از دیالیز با افراد سالم تفاوت معنی داری نشان داد (01/0p<). همچنین فعالیت این آنزیم بین بیماران همودیالیزی قبل و بعد از دیالیز تفاوت معنی­داری نشان داد (01/0p<). به این معنی که عمل دیالیز در کاهش فعالیت آنزیم آرژیناز مؤثر نبوده است. نسبت فعالیت آرژیناز سرمی به ازت اوره­ی خون، کراتینین و اسید­اوریک سرم بین بیماران همودیالیزی قبل از دیالیز با افراد سالم و همچنین این نسبت­ها بین بیماران همودیالیزی قبل و بعد از دیالیز تفاوت معنی­داری نشان داد (01/0p<). به دلیل اختلاف معنی داری که بین میزان پروتئین تام سرم هر دو گروه سالم و نمونه­های بعد از دیالیز، با نمونه­های قبل از دیالیز وجود داشت، بین فعالیت ویژه ی آنزیم آرژیناز (نسبت فعالیت آرژینار به پروتئین تام) گروه های سالم، قبل و بعد از دیالیز تفاوت معنی دار مشاهده نشد (01/0p<). نتیجه گیری: این پژوهش پیشنهاد می­نماید که نسبت­های فعالیت آرژیناز سرم بیماران همودیالیزی به سایر فاکتورهای بیوشیمیایی سرم به غیر از پروتئین تام می تواند به عنوان شاخص های پیش آگهی دهنده در روند بهبود و درمان بیماران همودیالیزی به کار گرفته شود.